ตัวฉันอยู่ไกล ครูดูแลด้วยนะ

"ในวันที่ 11 มีนาคม 2535 พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงเสด็จฯมาที่บ้านขอบด้ง และเข้ามาที่อาคารศิลปาชีพ มาดูเด็กปั้นดินน้ำมันและเขียนภาษาไทย พระองค์ท่านดูแล้วก็เสด็จฯออกไปดูแปลงดอกคาร์เนชั่น และพระราชทานเงิน 3 พันบาท เป็นค่าโรงเรือน พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระราชดำรัสฝากถึงครูและเด็ก ๆ ว่า ฉันฝากเด็กชาวเขาเหล่านี้ด้วย ตัวฉันอยู่ไกล ครูดูแลด้วยนะ จากพระราชดำรัสของพระองค์ จึงตั้งปณิธานไว้กับตัวเองว่า จะอยู่บนดอยจนเกษียณ ทำงานบนพื้นที่นี้ไปตลอดชีวิต อยู่เพื่อบอกกล่าวกับคนทั่วไปให้รู้ ว่า พระองค์ท่านได้ทำอะไรให้ที่นี่บ้าง และขณะนี้กำลังทำพิพิธภัณฑ์เรื่องราวชุมชนบ้านขอบด้ง กับพระเจ้าอยู่หัวของไทย ผู้ทรงอยู่ในหัวใจคนบ้านขอบด้งเสมอมา"

“ครูเรียม” จาก ร.ร.บ้านขอบด้ง อ.ฝาง จ.เชียงใหม่ กล่าวถึงแรงบันดาลใจของการเป็นครูดอย ว่า สถานการณ์ที่ดอยอ่างขางเมื่อ 30 ปีก่อนหน้านี้ เป็นพื้นที่ล่อแหลมจากกองกำลังติดอาวุธ ปัญหายาเสพติด และผู้อพยพ จนเกือบละทิ้งอุดมการณ์การเป็นครู แต่เมื่อมองเห็นพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ในห้องเรียนของโรงเรียนบ้านขอบด้ง ที่ไร้เด็กนักเรียนก็เหมือนกับได้สบกับสายพระเนตรของพระองค์ จึงตัดสินใจสู้ต่อ บุกไปหาเด็กนักเรียนถึงกลางไร่ข้าว ไร่ฝิ่น เพื่อจะสอนให้พวกเขารู้ภาษาไทย รู้กฎหมายไทย และสอนอาชีพ โดยนำโครงการหลวงมาส่งเสริมด้วยการเปิดสอนกลางแปลงนา แปลงผัก เพื่อเป็นห้องเรียนธรรมชาติ และปลูกดอกคาร์เนชั่นขาย เพื่อเป็นรายได้ให้เด็กและตั้งปณิธานเป็นครูดอยจนเกษียณ

หลังจาก ในหลวง ร.๙ มีพระราชดำรัส

“ฉันฝากเด็กชาวเขาเหล่านี้ด้วย ตัวฉันอยู่ไกล ครูดูแลด้วยนะ”​

อ้างอิง : manager.co.th